Wrzesień w Operze i Filharmonii Podlaskiej

ZAPROSZENIA » Wrzesień w Operze i Filharmonii Podlaskiej

LIFE IS A CABARET

Wyjątkowe widowisko łączące muzykę, śpiew i taniec. Na Dużą Scenę OiFP powraca magiczny świat barw, kobiecości i niezapomnianej muzyki. Ponad 30 znakomitych artystów na scenie - tancerze, muzycy i soliści. Spektakularne tańce z piórami i wspaniałe projekcje multimedialne.

Duża Scena OiFP | ul. Odeska 1

TERMINY

7 września 2024 r. | godz. 19:00

8 września 2024 r. | godz. 18:00

15 września 2024 r. | godz. 19:00

22 września 2024 r. | godz. 19:00

28 września 2024 r. | godz. 19:00

29 września 2024 r. | godz. 18:00

5 października 2024 r. | godz. 19:00

6 października 2024 r. | godz. 18:00

 

POŻEGNANIE LATA

Sala koncertowa ZSM, ul. Podleśna 2

13.09.2024 | godz. 19.00

 

Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej

Mirosław Jacek Błaszczyk – dyrygent

Kateryna Diadiura – fortepian

Rafał Dudzik – skrzypce

 

Program

F. Mendelssohn-Bartholdy – Koncert na fortepian, skrzypce i orkiestrę d-moll MWV O4

J. Brahms – II Symfonia D-dur op. 73

 

WYSTAWA

Międzynarodowy Festiwal Fotografii Białystok INTERPHOTO 2024

Wernisaż 29.09.2024

 

W Operze i Filharmonii Podlaskiej będzie można oglądać wystawy w ramach Międzynarodowego Festiwalu Fotografii Białystok INTERPHOTO 2024.

Harmonogram wydarzenia:

  • godz. 14.00 wernisaż prac Waldemara Śliwczyńskiego 808,2 km (górne foyer)

  • godz. 14.30 wernisaż prac Peetera Lauritsa Atlas of Heavens (górne foyer)

  • godz. 15.00 wernisaż prac Cezarego Pieczyńskiego Relacje intymne (Sala wystawowa)

  • godz. 16.00 koncert MARMØ (Scena Kameralna)

 

Prace artystów będzie można oglądać do 3 listopada 2024 r.

Projekt jest współorganizowany ze Stowarzyszeniem Forum Fotografii i Multimediów.

 

AKADEMIA MŁODEGO MELOMANA

MUZYCZNE OPOWIEŚCI. POEMATY SYMFONICZNE

20.09.2024 | godz. 11.00

Sala koncertowa ZSM, ul. Podleśna 2

 

Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej

Karol Jóźwik – dyrygent, słowo o muzyce

Program

B. Smetana – Poemat symfoniczny Wełtawa z cyklu Moja ojczyzna

F. Liszt – Preludia

 

AKADEMIA MŁODEGO MELOMANA

Akademia Młodego Melomana, czyli poranne koncerty dla uczniów szkół, to inicjatywa, która ma na celu wprowadzenie młodych ludzi w świat muzyki klasycznej i sztuki wysokiej. Koncerty te posłużą jako narzędzie edukacyjne, mające na celu rozwijanie wrażliwości muzycznej uczniów. Dzięki nim młodzi ludzie będą mogli poznać różnorodne formy muzyki, instrumenty oraz kompozytorów. Koncerty będą poprzedzone lub uzupełniane komentarzem, który pomaga zrozumieć kontekst utworu, historię jego powstania oraz specyfikę poszczególnych instrumentów.

W sezonie 2024/2025 zaplanowane są cztery koncerty.

 

***************************

 

MUZYCZNE OPOWIEŚCI. POEMATY SYMFONICZNE

Koncert szkolny | 20.09.2024 | godz. 11.00

Sala Koncertowa ZSM, ul. Podleśna 2

 

Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej

Karol Jóźwik – dyrygent, słowo o muzyce

Program

B. Smetana – Poemat symfoniczny Wełtawa z cyklu Moja ojczyzna

F. Liszt – Preludia

 

Jako ludzie kochamy opowiadać historie i historii słuchać. Uwielbiamy chłonąć cudze przeżycia i przemyślenia. Poemat, który będzie tematem przewodnim pierwszego koncertu z cyklu Akademia Młodego Melomana kojarzy się nam raczej z literaturą. Weźmy taki przykład: najbardziej znany polski poemat, Pan Tadeusz, opowiada historię dojrzewania skropionego krwią niespełnionej miłości, z której ziarna kiełkuje przebaczenie i nawrócenie (historia okraszona została dodatkowo opisami litewskich much i bigosu). Największą uwagę w tym poemacie zwraca jednak technika jego stworzenia: Mickiewicz używa iście kwiecistej polszczyzny i błyskotliwych rozwiązań językowych, byśmy poprzez samo piękno utworu jak najgłębiej mogli wejść w jego świat. A teraz wyobraźmy sobie, że aż do XIX wieku muzyka nie wykształciła sposobu na opowiadanie epickich historii! Idealne zatem wydawało się przeniesienie na jej pole założeń poematu literackiego. Przepiękną, potoczystą muzyką instrumentalną można przecież bez trudu opowiadać historie. Nastąpił absolutny przełom – powstał zupełnie nowy gatunek w historii muzyki, bezpośredni przodek muzyki filmowej, poemat symfoniczny. Nawet najbardziej doświadczonym muzykom zdarza się czasem pomylić ścieżkę dźwiękową do jakiegoś filmu ze starszym o sto lat poematem symfonicznym.

Cykl Opery i Filharmonii Podlaskiej Akademia Młodego Melomana rozpocznie się koncertem, podczas którego dowiecie się więcej o poematach symfonicznych (i o tym, dlaczego zrozumienie ich konceptu jest kluczowe dla zrozumienia dziejów całej późniejszej muzyki, łącznie z rozrywkową) oraz wysłuchacie dwóch porywających utworów-historii, które przez wielu uważane są za absolutne arcydzieła gatunku: Preludiów Franciszka Liszta oraz Wełtawy Bedricha Smetany.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Karol Jóźwik (ur. 2000 r.)

 

Ukończył z wyróżnieniem Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia w Białymstoku w klasie wiolonczeli prof. Romana Hoffmanna. Jako wiolonczelista wielokrotnie występował w Polsce (m. in. Warszawa, Wrocław, Katowice, Lusławice) i za granicą (Norwegia, Niemcy, Litwa, Słowenia). Swoje umiejętności doskonalił pod okiem takich wiolonczelistów, jak prof. Tomasz Strahl, prof. Marcin Zdunik, prof. Andrzej Bauer, dr Antonije Hajdin (Chorwacja). Laureat konkursów wiolonczelowych.

 

W czasach szkolnych po raz pierwszy współpracował z Orkiestrą, Chórem i Chórem Dziecięco-Młodzieżowym Opery i Filharmonii Podlaskiej – Europejskiego Centrum Sztuki w Białymstoku, wykonując solowe partie sopranu dziecięcego w „Requiem” Karla Jenkinsa (dyr. Wioletta Miłkowska), „Chichester Psalms” Leonarda Bernsteina (dyr. Jakub Chrenowicz) oraz musicalu „Korczak” Chrisa Williamsa (dyr. Tadeusz Płatek, reż. Roberto Skolmowski).

 

Od 2019 roku kształci się w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. Mirosława Jacka Błaszczyka na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Tytuł licencjata otrzymał w 2022 roku. Jego warsztat dyrygencki szlifowali: prof. Juozas Domarkas (Litwa), prof. Jerzy Salwarowski, prof. Rafał Jacek Delekta, prof. Tomasz Bugaj.

 

Swoje zainteresowania kompozycją zgłębiał u prof. Aleksandra Lasonia, a orkiestracji uczył go prof. Luca Antignani (Włochy, Francja). Już jako student pierwszego roku prowadził próby chóru macierzystej uczelni pod okiem prof. Aleksandry Paszek-Trefon. W toku studiów występował w roli dyrygenta ze Śląską Orkiestrą Kameralną, Młodzieżową Akademicką Orkiestrą Symfoniczną Ukrainy z Charkowa oraz z rozlicznymi zespołami studenckimi.

 

Obecnie członek Senatu, Rady Uczelni oraz Przewodniczący Samorządu Studenckiego Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.

 

 Od 29 września w Operze i Filharmonii Podlaskiej będzie można oglądać wystawy w ramach Międzynarodowego Festiwalu Fotografii Białystok INTERPHOTO 2024. Zaprezentowane zostaną prace z kolekcji Cezarego Pieczyńskiego Relacje intymne, prace Waldemara Śliwczyńskiego 808,2 km oraz Peetera Lauritsa Atlas of Heavens. Otwarcie wystaw uświetni koncert MARMØ. Projekt współorganizowany jest zeStowarzyszeniem Forum Fotografii i Multimediów.

Harmonogram Białystok INTERPHOTO 2024 (29 września 2024 r., Opera i Filharmonia Podlaska):

  • godz. 14:00 wernisaż prac Waldemara Śliwczyńskiego 808,2 km (górne foyer)

  • godz. 14:30 wernisaż prac Peetera Lauritsa Atlas of Heavens (górne foyer)

  • godz. 15:00 wernisaż prac Cezarego Pieczyńskiego Relacje intymne (Sala wystawowa)

  • godz. 16:00 koncert MARMØ, Scena Kameralna

 

Wstęp na wernisaże i koncert jest bezpłatny za okazaniem zaproszenia (będą do odebrania w kasie Opery i Filharmonii Podlaskiej przy ul. Odeskiej 1 lub w biurze organizatora festiwalu przy ul. Sienkiewicza 4).

 

Prace artystów będzie można oglądać do 3 listopada 2024 r.

 

 

 

Relacje intymne

Kolekcjonowanie dzieł sztuki samo w sobie zakłada kolekcjonowanie światów. Każdy artysta skupia się w swojej działalności na pewnym mniejszym lub większym elemencie rzeczywistości, którego dynamikę oddaje w swoich pracach. Wybrani artyści prezentują różne przestrzenie, które można nazwać indywidualnymi, odrębnymi światami. Nie zawsze są to przestrzenie w znaczeniu dosłownego, fizycznego miejsca – czasami odnajdywane są w osobach, postawach, gestach. I tak na przykład Janusz Bąkowski na swój świat wybrał Stare Miasto, a Jeremy Siskind – ludzkie ciało ze wszystkimi jego możliwościami. Mikołaj Smoczyński w swoim świecie koncentruje się na surowości otaczających ścian i podłóg; w przestrzeni Ryszarda Waśko dominuje ekspresja ludzka, którą można pomnożyć albo pociąć na kawałki. Światy Fortunaty Obrąpalskiej są różnorodne, a łączy je zamglenie, oddalenie, niejasność.

Prace są zróżnicowane, by pokazać indywidualność i oryginalność wyboru tego skrawka rzeczywistości, któremu poświęca się uwagę w sztuce. I takim sposobem pozornie odmienne, niepowiązane ze sobą prace obcych sobie artystów można zestawić, budując kolekcję światów zespolonych ze sobą i dopełniających się nawzajem.

Cezary Pieczyński

*****

Waldemar Śliwczyński

808,2 km

Od autora:

Odwiedziłem z kamerą prawie wszystkie większe miejscowości, przez które przepływa Warta, od źródeł w Zawierciu-Kromołowie, do ujścia w Kostrzynie nad Odrą. Przystępując do pracy, chciałem przede wszystkim poznać rzekę, chciałem się z nią zaprzyjaźnić. Od samego początku interesujące było dla mnie to, w jaki sposób człowiek „używa” rzeki, jak zagospodarowuje jej brzegi, jak zmienia krajobraz. Chciałem jedynie „zdać sprawę z tego, jak jest”, a nie wywoływać zachwyt i okrzyki: „jak tu ładnie!”. Dlatego przyjąłem „naukową” metodę: systematycznej, świadomej obserwacji i rejestracji napotkanych widoków, unikając ich estetyzacji. Posłużyłem się wyłącznie techniką i technologią analogową: drewnianą kamerą wielkoformatową na błony 5 x 7 cali, czarno-białym materiałem światłoczułym, ręczną obróbką w klasycznej ciemni fotograficznej. Cały proces – od wywołania negatywu do sporządzenia odbitki – wykonałem osobiście w swoim laboratorium we Wrześni.

*****

Peeter Laurits

Atlas Niebios

Większa część życia grzyba jest ukryta przed naszymi oczami, znajduje się pod ziemią lub wewnątrz drzew. Kapelusz, który widzimy, to owocnik grzyba, który wyrasta nad ziemią w celu rozmnażania. Podziemne grzybnie grzyba przypominają rury, przez które rośliny wymieniają się zasobami, oraz przewody, przez które się komunikują. Zapożyczając terminologię z internetu, tę kolosalną i złożoną sieć nazwano „Wood Wide Web” (leśnym szerokopasmowym internetem). W lasach jest bardzo wiele grzybów i roślin, które tworzą ze sobą przenikające się połączenia, trochę jak sieci nerwowe w naszych głowach. Punkty połączeń, gdzie korzenie roślin i grzybnie grzybów splatają się, można na poziomie metaforycznym porównać do synaps w naszym układzie nerwowym. Ale może nie tylko metaforycznie. Jeśli rozciągniemy naszą wyobraźnię, całkiem łatwo można sobie wyobrazić świadomość lasu.

Kapelusze grzybów są również dodatkowym obszarem kontaktu z innymi formami życia. Zjadane są przez zwierzęta, ptaki i owady, a grzyby wpływają na nie swoimi chemicznymi substancjami, cząsteczkami, które syntetyzują. Ludzie jedzą niektóre grzyby, aby zmienić swoją świadomość. Muchomor czerwony, Amanita muscaria, był używany przez szamanów przez dziesiątki tysięcy lat. Co grzyby same wiedzą o tym?

Nie ma miejsca na Ziemi, gdzie nie byłoby grzybów, wszystko jest z nimi splecione i pozostaje w bliskich wzajemnych relacjach. Dlatego grzyb stał się tak ikoniczny, pojawiając się jako motyw od malowideł jaskiniowych z epoki kamienia, przez szamańskie bębny, aż po XIX-wieczne haftowane ręczniki kuchenne. Mikobiota są jak mapa świata żyjącego, atlas niebios, mikrokosmiczny model świata.